miércoles, 4 de junio de 2008

...¡Claro que tengo tiempo!...

Acabo de llegar a casa, después de un largo, agotador y apasionante día... y en una de las bandejas de entrada del correo electrónico me he encontrado este mensaje...


.... Y por si hubiese algún "despistado" que no sea capaz de dedicar un tiempo a lo que no es exclusivamente propio, si no que responde al bien común, recordemos las palabras de Martin Niemöller (y no de Bretch):

"Cuando los nazis vinieron a llevarse a los comunistas, guardé silencio, porque yo no era comunista,
Cuando encarcelaron a los socialdemócratas, guardé silencio, porque yo no era socialdemócrata,
Cuando vinieron a buscar a los sindicalistas, no protesté, porque yo no era sindicalista,
Cuando vinieron a llevarse a los judíos, no protesté, porque yo no era judío,
Cuando vinieron a buscarme, no había nadie más que pudiera protestar."

...¡Claro que tengo tiempo!... En estos momentos hay personas que están luchando, mediante una campaña, para que no se privatice la sanidad en la Comunidad de Madrid. La sanidad es un derecho que ha supuesto un gran esfuerzo a los que en su día lucharon por él. Derecho que en muchas de las "sociedades del norte" tenemos casi todos, (que no todos), porque otros antes lo conquistaron...

¡Mucho ánimo y salud!

...Realmente era un ratito chico!!! Me voy a dormir cansada pero contenta...

4 comentarios:

Anónimo dijo...

graciñas compañeira, e un bico dende a lonxanía...

Yolanda dijo...

Gracias a ti!, para eso estamos...

Unha aperta cheiña de moita forza e ánimo...

PD:Echo en falta los emoticones!!! Te pondría un guiño de ojo, tolemio... para darte la bienvenida..

Unknown dijo...

Canto tempo deixamos que se perda, que desapareza diante dos nosos propios ollos, que se quede no esquecemento... cando é un ben que tan fácil voa e que case non se deixa ver...
Cada vez son máis consciente de que non se pode deixar para mañá ao que hai que dar resposta hoxe... Non podemos deixar que o medo, o temor ao risco e as circunstancias da vida nos poñan freo ou unha venda nos ollos, na boca e nos oídos...
Bicos e segue así.

Yolanda dijo...

...O tempo, ¿qué é?... senón que vida... E por suposto que a vida e para vivila intensamente, e para entregala, para que otros teñan vida, a pesar dos medos e dos riscos...

Moitas gracias, Marta, polas túas verbas... E ánimo e forza para ti tamén.

Una forte aperta